Diarree bij onze honden kan voor flink wat bezorgdheid zorgen. Het komt vaak voor als ongemak dat kan variëren van tijdelijke ongemakken tot symptomen van onderliggende gezondheidsproblemen. Te midden van moderne behandelingen schittert echter een bijna vergeten oplossing: de Moro’sche Wortelsoep, ook bekend onder de naam Moro’s wortelsoep of Moro-soep. Ontwikkeld door Professor Ernst Moro, heeft deze simpele soep zich ook bewezen als een natuurlijk middel tegen diarree bij de hond.
Diarree ontstaat wanneer bacteriën of virussen (bijvoorbeeld E-coli bacteriën, salmonella of rotavirussen) de darm koloniseren en bepaalde gifstoffen vrijgeven. Een voorwaarde hiervoor is dat de ziekteverwekker zich eerst aan het orgaan hecht. Om zich aan specifieke oppervlaktestructuren (receptoren) van de darmwand te kunnen hechten, gebruiken ze enkele koolhydraten als hechtmoleculen. Pas dan verspreiden ze hun ziekmakende stoffen, waartegen de geneeskunde vaak de “grote hamer” hanteert: antibiotica. Naast het ontwikkelen van resistentie hebben deze ook een ander nadeel. Omdat ze meestal niet gericht werken, verlammen ze ook belangrijke kiemen voor de darmflora. Door het onbalans ontstaan er bijwerkingen.
Professor Ernst Moro is op 8 december 1874 geboren in Laibach, het tegenwoordige Ljubljana. Hij was een Oostenrijkse kinderarts en zijn bijdragen aan de kindergeneeskunde hebben zijn nalatenschap verankerd in de medische geschiedenis. Moro overleed op 14 februari 1951 in Heidelberg, Duitsland.
In 1908 ontdekte Professor Moro dat een soep gemaakt van wortels effectief was bij de behandeling van diarree bij baby’s. Deze soep bleek heilzaam te zijn dankzij de eigenschappen van lang gekookte wortels. Deze simpele maar doeltreffende aanpak boekte opvallende successen in de behandeling van diarree bij baby’s. In de tijd voordat antibiotica hun intrede deden, kon het sterftecijfer onder kinderen als gevolg van diarree aanzienlijk worden verminderd. Echter, de biochemie achter deze ‘soep’ werd pas veel later wetenschappelijk begrepen.
Hoe werkt de Moro-soep bij de hond?
Dankzij het langdurig koken van wortelen ontstaan zogenaamde oligogalacturonzuur-moleculen uit pectine. Deze moleculen kunnen zich aan de darmwand hechten en fungeren als een soort beschermende laag. Ze bezetten de GAL-1-4-Gal-receptoren, die door bacteriën worden gebruikt als ‘landingsplaats’. Wat opmerkelijk is, is dat deze zuren bacteriën volledig kunnen blokkeren, zelfs bij concentraties van slechts 0,005 procent.
Hierdoor verliezen parasitaire eencellige organismen zoals Giardia en bacteriën hun grip op de darmwand, glijden weg en worden met het eten verder meegevoerd om uiteindelijk op een normale manier uitgescheiden te worden. Overigens blijkt de Moro-soep ook effectief te zijn tegen bacteriestammen die resistent zijn tegen antibiotica.
De Moro-soep moet altijd worden beschouwd als een ondersteunende maatregel bij ernstige ziekten, in aanvulling op de veterinaire behandeling, en mag geenszins dienen als vervanging voor veterinaire therapie voor een hond. Vooral bij puppy’s met hoge koorts of verzwakte honden is het cruciaal dat de dierenarts de situatie op de juiste manier acuut en symptomatisch behandelt, om de hond door mogelijk levensbedreigende crises heen te helpen.
Het basisrecept
- Neem bij voorkeur biologische wortels, voor het basisrecept 1 kg.
- Afhankelijk van de grootte van de hond en de voorraad kunnen ook meteen veel meer wortels voorgekookt worden.
- Was de wortels, snijd de uiteinden eraf en snijd ze in kleine stukken.
- Giet 1 liter water in een grote pan, voeg de wortelen toe en laat het een keer goed koken.
- Nu de kooktijd opnemen: vanaf nu anderhalf uur (90 minuten) op een lagere stand laten sudderen.
- Controleer tijdens het lange koken regelmatig het waterpeil en voeg indien nodig wat water toe.
- Laat daarna de wortels uitlekken en vang het kookwater op.
- Pureer de wortels met een staafmixer of keukenmachine.
- Voeg het opgevangen kookwater toe aan het wortelpuree tot je weer 1 liter hebt. De consistentie van de soep zou moeten zijn als dikke karnemelk.
- Voeg ongeveer 1 gram zeezout toe. Raadpleeg indien nodig de dierenarts of dit achterwege moet blijven, bijvoorbeeld bij een nier- of hartziekte.
- Laat het afkoelen tot het lauw is of kouder.
Tip: Als je grotere porties maakt, is dat handig: je kunt de soep eenvoudig invriezen en later gebruiken. Ingevroren is de soep 3 maanden houdbaar.
Dosering
Geef je hond een half uur vóór elke hoofdmaaltijd een portie Moro-soep. Het ideale scenario is dat elke plek in de dunne darm wordt bedekt met oligogalacturonzuur-moleculen. Voor heel kleine honden is 0,1 liter voldoende, voor kleine honden 0,25 liter, voor middelgrote honden 0,5 liter, en voor grote en zeer grote honden een evenredige hoeveelheid.